Sıkıntı...

Sıkıntı çok kötü bişey.Hayatınızda bi olay oluyo ve canınız sıkılıyo.İşte o an bittiğimiz an!Herşeyi etkiliyo...Manevi olarak etkisi zaten korkunç yani ondan bahsetmeye bile gerek yok ama kendimden örnek vericek olursam sıkıntı bana kilo olarak dönüyo.Bitmek tükenmek bilmeyen bi iştah ve bunun sonucunda alınan kilo...O kilo hemen vücuda yayılmıyo tabi , o sadece daha uzun sürekli sıkıntılarda olan bişey:) , ama surata yerleşiyo.Aniden ortaya çıkan gıdı yetmezmiş gibi cilt yağlanıyo, bozuluyo, pütürlü salak bi hale geliyo...Ve o ufak sıkıntı büyük bi sıkıntı haline dönüşüyo hatta sıkıntı sürecinin uzunluğuna bağlı olarak bunalım olarak karşımızda beliriyo.Biyere gitmek, bişey yapmak istemiyosunuz.Bu da günlük hayatı etkiliyo doğal olarak.

Bu bi çıkmaz.Gerçekten.Bi kısır döngü.Çorap söküğü.Ne derseniz deyin hepsi aynı kapıya çıkıyo.Yıllardır bununla baş etmeyi öğrenemedim.Hep zamana bıraktım, kendiliğinden geçmesini bekledim.Geçti çoğu kez geçiyo illaki bişekilde ama o süre zarfında hayatınız boşa geçiyo.Ama bildiğim bişey var ki bunu biz kendimiz yaratıyoruz.Herşeyi kafaya takmasak, ufak tefek problemleri oluşur oluşmaz çözmeye çalışsak bunlar meydana gelmicek aslında.Ama yapamıyorum işte.Yapabilen varsa önünde saygıyla eğilir, gözlerinden öperim.